جعفر احمدی/ جامعه شناس

▫️اقدام مدیریت شهری ارومیه در تغییر نام پارک به نام دختر 9 ساله ای که در آنجا دچار برق‌گرفتگی و منجر به فوت او شد؛ یک حرکت سمبلیک و نمادین است که جای نقد جدی دارد.

▫️اولاً، فوت این شهروند 9 ساله اصلی‌ترین و مهم‌ترین پیام‌اش این بود که فضاهای عمومی شهری ایمنی و نظارت ندارند.اما ظاهرا مدیریت شهری این پیام را وارونه دریافت کرده است. چوناین اقدام، یعنی تغییر نام پارک، می‌تواند به‌عنوان یک نوع فرار از مسئولیت تلقی شود. به جای اینکه مسئولان شهری به کار خود و نواقص موجود در زیرساخت‌های شهری رسیدگی کنند، با تغییر نام پارک سعی در فرافکنی مسأله دارند.

▫️دوماً، چنین اقدامی، احساسات خانواده و جامعه را بیشتر جریحه دار می کند. چرا که آنها به‌جای آنکه مرگ این شهروند را به‌عنوان یک واقعیت تلخ در نظر گرفته باشند و مسببان آن را شناسایی و توبیخ کنند، به نوعی می‌خواهد آن را به‌عنوان یک اقدام مثبت و یادبود جبران کند، در حالی که یادبودها نمی‌توانند جان و سلامت شهروندان را حفظ کنند. اگر یادبودی هم باشد، بیشتر یادبود عدم نظارت و عدم مسئولیت پذیری مدیران شهری است.
▫️ سوما، این نوع اقدامات بیشتر باعث بی‌اعتمادی عمومی به مدیریت شهری و نهادهای مربوطه می شود. شهروندان درک می کنند که مسئولان به‌جای اینکه به حل مشکلات و تأمین امنیت توجه کنند، در تلاشند تا با اقدامات ظاهری، انتقادات را بی‌اثر کنند.

▫️ در نهایت، برای پیشگیری از بروز حوادث مشابه و حفاظت از جان شهروندان، مدیریت شهری باید به جای تغییر نام پارک، بهبود ایمنی و نظارت را در اولویت قرار دهد و مسئولیت‌های خود را بپذیرد. این نوع اقدام‌ها در نهایت باید به ایجاد مکان‌های ایمن و قابل اعتماد برای همه شهروندان منجر شود.