هادی کریمی راد – منتقد سینما>> این بار شاهد حضور یک فیلم از کارگردان اورمیه ای سینمای ایران در بخش فیلم های غیر انگلیسی زبان آکادمی اسکار خواهیم بود.این فیلم در رقابت با دو فیلم دو نامزد دیگر یعنی «شهر خاموش» ساخته احمد بهرامی و مستند بلند «ایساتیس» به کارگردانی علیرضا دهقان توانست به عنوان نماینده سینمای ایران به آکادمی اسکار معرفی شود.
بابک خواجه پاشا بعد از همکاری با کارگردانان نامی سینمای ایران از مجید مجیدی تا رضا میرکریمی تجربیات سال ها فعالیت در تآتر استان اذربایجان غربی و شهر اورمیه را به کار برد تا در اغوش درختی را بسازد که به واقع در وانفسای فعلی حاکم بر سینمای ایران فیلمی نجیب و خاص است. در آغوش درخت فیلم نجیبی است، نجابت این فیلم از حیث نجابت های جاری و حاکم بر روابط اجتماعی نیست.این نجابت از حیث قدرتی است که در روح سناریوی این فیلم و بر مدار روابط میان کاراکترهای فیلم ناشی می شود.سناریویی که فارغ از انچه که در گیشه های سینمای ایران طی سال های اخیر شاهد بوده ایم .

تاکید بر نهاد خانواده در کنار استفاده از عناصر محیطی و همینطور بیان واقع گرایانه ی کنش ها و واکنش های یک زوج که در آستانه ی طلاق قرار دارند از ویژگی های بارز این فیلمنامه است.حوصله ی جاری در روایت داستان ابدا شما را خسته نکرده و همین حوصله، رفته رفته در طول اثر با ترکیب هنر کارگردانی شما را با ابعاد شخصیتی کاراکترهای اصلی و فرعی آشنا می کند.
داستانک های مورد استفاده در این فیلم نیز ماهرانه شما را به تماشای ادامه ی اثر علاقمند می کنند.
از سناریوی این فیلم که به واقع یکی از نقاط قوت آن به شمار می آید اگر عبور کنیم به فیلمبرداری اثر می رسیم، تکنیک های به کاررفته در فیلمبرداری در کنار استفاده فراوان از نور طبیعی محیط و همینطور هنر بکارگیری از همین نور در بیان شرایط حاکم در هر سکانس نیز قابل توجه بوده و در کنار بازی بازیگران توانمند و نابازیگرانی که کارگردان توانسته از ایشان در کمک هرچه بیشتر به پیشبرد اثر بهره گیری نماید، در اغوش درخت را شایسته ی توجه مخاطبان سینمایی می کند که در طی سال های اخیر با به روی پرده رفتن آثار سطحی و اصطلاحا سخیف رفته رفته ذائقه ایشان نیز تغییر و مخاطبان خاص سینما را از صندلی های سینما دورتر و دورتر نموده است که این مهم نیز در امار فروش گیشه ی این فیلم کاملا قابل استناد است.
قطعا این فیلم نیز مانند هر فیلم دیگر عاری از ایراد نیست، هستند مواردی که می توانستند بهتر باشند اما باید یادآور شد که بابک خواجه پاشا از نسل کارگردانان جدید سینمایی است که پله های ترقی را از مرکز استان اذربایجان غربی و اورمیه اغاز کرده است و هنوز در اول راه بوده و علی استان و شهری که در گرشته ای نه چندان دور قطب فیلمسازی محسوب شده و بازیگرانی چون بهروز وثوقی و کارگردانانی چون محرم زینال پور و حسن محمدزاده را تقدیم پرده نقره ای نموده است.