سال نو۱۴۰۳ ، سالی جدا از سال های نو دیگر است !
در این سال تجربه های بشری تا کنون دود شده و به هوا رفته است !
سال نو سالی است که تراژدی غزه بر دستآورد های بشری سایه انداخت و مرگ
انسانیت و اعتبار و شرف انسانی را در کل جهان چه سرزمین های اسلامی و چه سایر کشور های شرق و غرب درهم کوبید!
پس از غزه سخن از انسان و اعتبار انسانی برای ساکنین جهان ، مثل باد
معده است ، ممکن است ، با صداو یا بی صدا باشد !
پس از غزه بکارت جهان بر باد رفته است ، چه توسط شوهران این عجوزه و چه فاسقین آن ، هیچ فرقی نمی کند !

پس از غزه دنیا دیگر هرگز به سوی تعالی نخواهد رفت ، جایزه های هنری و سینمائی و جایزه های صلح جهانی ،  حتی نوبل اندازه دانه خردلی ارزش و اعتبار ندارد ، حداقل دیگر برای فریب انسان های جهان سوم ، دیگر کاربردی ندارد !
مباحث مهمان و میزبان که این روزها ، نقل محافل است ، از نظر من به عنوان یک روزنامه نگار و شهروند ، به شکل نامعلومی فاقد ارکان درست آن است .
یکبار برای همیشه می خواهم چهارچوب قانونی و عرفی آن را برای رفع سوء تفاهمات اعلام کنم .
ساکنین کشور ما ایران می توانند ، در هر  شهر و دیاری زندگی کنند اگر برای زندگی آمده اند ، ما مهمان به کسانی می گوئیم که به صورت موقت برای شهر ما آمده اند و قرار است ، بروند ، در زمان صدام بارزانی ها به صورت موقت در اورمیه سکنی یافتند و پس از مرگ صدام ، رفتند، یا شهریاری زمانی برای مدت معلوم یا نامعلوم به عنوان استاندار آذربایجان غربی بودند و پس از مدتی به شهر زادگاه خود رفتند ، ما به عنوان مهمان از او یاد می کردیم .

عمه من شعری داشت :
قوناخ گه لر قوش کیمین
قوناخ گئدر قوش کیمین
زهلم او قوناخدان گئدر
عیله شه بایقوش کیمین !

اصولا کلمه مهمان ( قوناخ ) کلمه اهانت امیزی نیست و حتی کلمه بسیار محترم و زیبائی است ، اگر کاربردی استفاده شود ، نه کردی که اورمیه را محل زندگی خود قرار داده ، مهمان است ،و نه تورکی که تهران و یا سنندج و اصفهان را محل زندگی خود قرار داده است .
کسی هم که موقت آمده و در فکر تالان و کشتار و قتل عام مردم منطقه است، هم اسم اش مهمان نیست ، چنین حیواناتی اشغالگر هستند ، مثل صهیونیست ها ی یهودی در فلسطین و یا داشناک های ارمنی در آذربایجان شمالی، یا جیلو های ارمنی در اورمیه ، کسی که برای قتل و غارت آمده برای ما نه میزبان است و نه مهمان ، قاتل و کشتارگر است ،
کلمات بار معنائی خاص هستند، نه به قاتل و اشغالگر مهمان می گوئیم و نه به کسی که این شهر و یا هر شهر دیگر ایران را محل زندگی خود قرار داده است.

تازه کار های سیاسی که بعضی شعار های قرن نوزدهمی را تازه شعار خود قرار داده اند ، سخت در اشتباه هستند ، ایرانیان در هر کجای جهان ، هر محلی را می توانند ، برای زندگی خود انتخاب کنند ،
این انتخاب ، مالکیت انحصاری به برگزیدگان نمی دهد ، شهروند آن شهر و یا کشور هستند .
فرض ما یک میلیون تورک از آذربایجان کوچ کرده و به شیراز برویم ، اگر به
عنوان موقت رفته ایم نام ما مهمان است و اگر برای زندگی همیشگی برویم، شهروند هستیم و اما اگر مثل یهودی های صهیونیست برای خرید زمین و کشتار مردم غزه رفته ایم، اشغالگر بی چشم و روئی هستیم که سکونت حتی موقت ما هم غیر عرفی و غیر اصولی است !
دشمن، دشمن است ، حتی زمانیکه خود را برای حمله اماده می کند ، مردم و ملت ما هم باید هوشیار و بیدار باشند !
خودمان را مثال زدم که دیگر برای سایرین هم اهانت آمیز تلقی نشود !

پس اهانت آمیز تلقی نمودن میزبان و میهمان از طرف هر کس که باشد ،
مبتنی بر سوءتفاهم و سهل انگاری است، فقط میزبانان ساده دلی نباشیم که قاتلان و اشغالگران سرزمین های خود را یا میزبان و یا مهمان فرض کنیم، کسانی که سرزمینی را برای زندگی انتخاب کرده اند ، همشهری و شهروند ما هستند و اگر برای قتل و غارت برگزیده اند، دشمنان ما که معمولا چنین جانورانی، اسم شان مهمان نیست ، سیاست جهان بی آبرو به آنها تروریست می گوید!
که بخش جدائی ناپذیز سیاست جهانی هستند .