مهره‌های مطرود در توهم تصاحب پُست‌های مدیریتی دولت پزشکیان
طاهره زینالی/ روزنامه نگار>> با پیروزی مسعود پزشکیان در رقابتهای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری؛ همزمان با موج شادی در سرزمین پدری او، موجی از تلاش و تکاپوی افراد و گروه های مختلف که خود را عامل پیروزی پزشکیان دانسته و بر همین اساس و طبق روال همیشگی دولتهای پیروز، تصاحب پُست های مدیریتی را برای خودشان حق مسلم می دانند، در محافل سیاسی در ارومیه و تهران و نیز فضای مجازی راه افتاده است.
با وجود اینکه پزشکیان مرامنامه خود در انتخاب مدیران را رسانه‌ای کرده و بارها نیز بر این امر تاکید کرده که دولت او امتداد دولت روحانی نیست، اما شاهدیم که برخی مدیران طرد شده در دولت روحانی با حضور شبانه‌روزی در ستاد مرکزی تبلیغاتی و بسیج رسانه‌های همسو برای مانور رسانه‌ای جهت تحت تاثیر قرار گذاشتن افکار عمومی، قصد دارند از این نمد برای خودشان کلاهی ببافند.
منکر توانمندی برخی مدیران دولت روحانی و شهید رئیسی نیستیم اما معتقدیم افرادی با پیشینه‌های مسئله‌دار که به همین خاطر در دولت روحانی نیز طرد شدند نبایست عهده‌دار مسئولیت در دولتی شوند که به صداقت، پاکدستی و عدالت مطرح است.
این مدیران مطرود که نیک می دانند بخاطر پرونده‌های مسئله‌دارشان از گیت تایید صلاحیت نهادهای بیدار نظارتی عبور نخواهند کرد اما سعی می کنند با اجیرکردن برخی رسانه ها، نام خود را برای تصاحب پُست های حساسی چون استانداری، فرمانداری و مدیرکلی مطرح سازند.
به این مدیران طرد شده که تصور میکنند مردم از چهره واقعی آنان خبر ندارند باید گفت دوران فریب افکار عمومی بواسطه چند کار خیرخواهانه بسر آمده و دولت و ملت با اطلاع از کارنامه مسئله‌دار شما؛ مانع تحقق اهدافتان خواهد شد.
دولت پزشکیان تا به اینجای کار نشان داده که نسبت به معرفی و گزینش افراد در پُست‌های مدیریتی حساسیت داشته و جوسازی رسانه‌ای تاثیری در کسب مناصب مدیریتی حساس ندارد.
آنچه ملاک و معیار است کارنامه شفاف و پیشینه‌ای درخشان است. بسیج کردن رسانه ها برای خلق چهره‌ای توانمند و حائز شرایط تصاحب پُست‌های مدیریتی دیگر در این دولت کارساز نیست و دولت پزشکیان جای مهره‌های طرد شده دولتهای قبل نیست. این دولت به نیروهائی جوان با توانمندیهای تخصصی و پیشینه ای پاک نیاز دارد تا بتواند به اهداف مدنظر رئیس جمهور منتخب دست یابد.
آنها که در هر دولتی رنگ عوض میکنند، بدانند که سهم آنها همان چند عکس یادگاری است که به آن دلخوش شدند اما قطعا در زمان انتخاب و واگذاری مناصب، جایگاهی برای آنها قائل نخواهند شد.
