امید، نامی که دوست می‌دارمش …
فائق حسینی/ روزنامه نگار
این روایتِ یک پرواز است…
پرواز پرنده ای با بال¬های شکسته از اعماق دره هایی تاریک و سیاه به اوج قله های روشن در سپهرِ آسمانِ آبیِ امید …
همه چیز خوب بود، خوبِ خوب، طلوع آفتاب بود که روزها را آغاز می کرد و درخشش مهتاب بود که بر آرامش شب دامن می زد. در همان اوقات خوش بود که تنی چند از مردم همین سرزمین، که نامشان را نمی¬دانید، مثل امروزِ ما و در کنارمان، زندگی می¬کردند. درست مثل من و شما. برای آنها هم، زندگی؛ هم معنایِ خنده، عشق، خانواده و امید به فردا بود، تا اینکه وجودی ناآشنا در تن و جانشان رویید. سرطان…
اینگونه شد كه سایه سنگینِ سرطان بر روی تمام آنچه بود، سایه انداخت. درد امان بیمار را می برید و هزینه ها بر توانِ خانواده ها چیره می شد. آن مردم که نامشان را نمی دانستید و نمی دانید، امروز برای ما، با چند کلمه توصیف می شوند: «بیماران نیازمند مبتلا به سرطان».
اما در اسطوره های ایران زمین سیاوش، از آتش گذر كرده و ققنوس از خاکستر برخاسته اما این بار امید بود که از قلب های مهربان ضربانی دوباره می گرفت. مهربانان همین سرزمین، چون آفتابی درخشان تابیدند و انجمن خیریه ای تشکیل شد و نامش با همنشینی در کنار همان نامِ چند كلمه ای، شکل و ظاهر گرفت.
<> انجمن خیریه حمایت از بیماران مبتلا به سرطان آذربایجان غربی»، امید
این را شاید بتوان یك سرآغازِ ادبی برای توصیف فعالیت های یک انجمن خیریه حوزه حمایت از بیماران مبتلا به سرطان در استان آذربایجان غربی نامید. آغاز نوشتاری كه هدف آن توصیفِ كوتاهی از میوه درخت مهربانی مردم این سرزمین است. همانها كه از محنت دیگران بی غم نبوده و نیستند.
انجمن خیریه حمایت از بیماران مبتلا به سرطان آذربایجان غربی با نام امید در میان مردم ایران و آذربایجان نامی آشناست. انجمنی كه ریشه هایش در نفس های خیرخواهانه و نوعدوستانه خیرین همین شهر نزج گرفته و امروز پس از نزدیك به 35 سال فعالیت، به درختی تنومند بدل گشته و روز به روز سایه سار خود را بر سر دردمندان مبتلا به سرطان بیشتر و بیشتر می گستراند.
خاستگاه انجمن خیریه امید به اواخر دهه 60 برمی گردد، زمانی كه تنی چند از پزشكان نام آشنای این شهر مانند دكتر جواد خشابی، دكتر سعید صمدزاده و دكتر علاالدین مهری، نگران شیوع گسترده بیماری سرطان در میان مردم شهر ارومیه شدند. بیماری مهلكی كه محرومیت اقتصادی، فرهنگی و کمبود امکانات پزشکی بر تلفات آن دامن می زد و باری سنگین بر جامعه تحمیل می كرد. این بود كه با به میان آمدن دیگر خیرین شهر ارومیه، مانند آقایان مهندس عزیز متاعی و حسن علی فرزین، دكتر ثریا احمدی، حاج اسدالله حبیبی و صدها خیر دیگر كه نام شریفشان در این مقال نمی گنجد، انجمن خیریه امید شكل گرفت تا محملی باشد برای مهرورزی و درمان دردِ مبتلایان به سرطان.
در تاریخ این سرزمین، ایران زمین، عشق به وطن همیشه صحنه هایی ماندگار خلق كرده و آثاری ماندگارتر برجا گذاشته است. در پس سی و پنج سال همدلی و همراهی، بزرگ مردان و زنان همین سرزمین از اقصی نقاط ایران و جهان، معنایِ ایثار و بخشش را بازآفریدند و تولد بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی امید با 100 تخت بستری و نیز سرای امید با 32 سوئیت برای اسكان و تغذیه رایگان بیماران و همراهان ایشان، تنها بخشی از یافته و داشته های خیرین این شهر است.
<>بیمارستان امید؛ انتخابی فراتر از درمان
انجمن خیریه امید محور اصلی خدمات خود را بر درمان بیماران نیازمند متبلا به سرطان متمركز كرد. سال 1372 و راه اندازی واحد شیمی درمانی در دل یك درمانگاه با یك دستگاه پرتودرمانی، آغاز این مسیرِ پرفراز و نشیب بود. امروز كه این نوشته را می خوانید، آن درمانگاه كوچك به همت خیرین و چشم انداز روشنی كه هیئت مدیره انجمن خیریه امید طی این سالها برای كاهش آلام بیماران داشته است، در سال 1396 به تولد یك بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی منجر گشت. بیمارستانی كه با تجمیع تمام خدمات تشخیصی و درمانی لازم، بخش بزرگی از مشكلات بیماران را در مراجعه به مراكز متعدد و پراكنده در نقاط مختلف كشور برطرف می كرد. امروز استمرار كمك های خیرین بیمارستان امید را به مركزی تخصصی در حوزه تشخیص و درمان سرطان تبدیل كرده است. آزمایشگاهی مجهز در كنار دستگاه های سی تی سیمیلاتور برای تشخیص سرطان، دستگاه های رادیوتراپی با آخرین فناوری روز دنیا و خدمات شیمی درمانی، طب تسکینی و روانشناسی در كنار همراهی پزشكان متخصص اعمال جراحی و دیگر خدمات درمانی، فعالیت بیمارستان امید را كیفیت بخشیده و ثمر بخش كرده است. بستری كه توسعه صنعت گردشگری سلامت را نیز مسبب بوده و به مقصد درمانِ بیماران از كشورهای همجوار بدل شده است.
انجمن خیریه امید كه مادرِ معنوی بیمارستان امید است، با مدیریت كمك های خیرین نیك اندیش استان و كشور توانسته است، هزینه های درمان سرطان را برای بیماران در دهك های یك و دو بصورت كاملا رایگان پوشش دهد و به دنبال بسط این حمایت های مالی برای دهك های دیگر است. بیمارستان امید، انتخابی فراتر از درمان است چرا كه بیماران با انتخاب و مراجعه به این بیمارستان، هزینه های درمان خود را صرف تأمین نیازهای درمانیِ بیماران نیازمند مبتلا به سرطان كرده اند تا همیشه، امید؛ خانه ای بماند برای تمام امیدواران.
<> سرای امید
امید، خانه امید بیماران مبتلا به سرطان از جای جای استان و ایران بود. بیمارانی كه با درد و رنج سرطان، سختیِ كیلومترها راه را به جان می خریدند تا از خدمات این مركز درمانی بهره مند شود. همراهان بیماران مبتلا به سرطان را تصور كنید كه از شهرها و شهرستان های سراسر استان در انتظار پایان شیمی درمانی بیمارشان بر روی پتو در محوطه داخل یا خارج بیمارستان انتظار می كشند و شبها را درون چادرها سپری می كنند. بیماران پس از دریافت داروهای شیمی درمانی و عوارضِ آزاردهنده پس از آن، توان نشستن ندارند و لاجرم به بازگشت به خانه یا پرداخت هزینه برای اسكان در هتل ها و مهمانسرا هستند.
انجمن خیریه امید نسبت به این تصویر بی تفاوت نماند و با حمایت های خیرین، سرای امید با 32 سوئیت احداث شد. سرایی كه بیماران مبتلا به سرطان و همراهان خسته آنها را در محیطی آرام اسكان می دهد و با همراهی و نوعدوستی حامیان، و متناسب با بایدها و نبایدهای تغذیه بیماران مبتلا به سرطان، سفره مهربانی را پهن و تغذیه رایگان ارائه می دهد.
اینها تنها گوشه ای از دستاوردهای انجمن خیریه امید در حمایت و درمان از بیماران مبتلا به سرطان آذربایجان غربی بود. دستاوردهایی كه با افزایش آمار بهبودیافتگان از دردِ مهلك سرطان بیش از پیش ارج و قرب می یابد و مشوق حمایت های بیش از پیش خیرین می شود.
تلاش های انجمن خیریه امید در محافل دیگر نیز از چشم و منظر متولیان عرصه سلامت پنهان نمانده است و افتخارات دیگر نیز در كنارِ دعای خیر بیماران بهبود یافته بر كتاب كردارِ این سازمان خیریه نگاشته شده است.
دریافت لوح و تندیس برترین سازمانِ مردم نهادِ خیریه کشور در حوزه سرطان
دریافت تندیس و لوح افتخار کنگره ملی کنترل سرطان
دریافت تندیس سازمان مردم نهاد خیریه بیمارستان ساز كشور
دریافت لوح وی‍ژه مقام مشورتی سازمان جهانی یونسکو
اینها نه تنها افتخارات انجمن خیریه امید بلكه افتخارات خیرین دیارِ مهربانی ها، ایران و آذربایجان است. دیارِ قلب های بخشنده ای كه برای همنوعان دردمند می تپد و درخت امید را آب می دهد. اینگونه است كه امید را دوست می دارم، نامی به معنای بودن. آری، امید یعنی زندگی…
