“روزی بهلول نزد قاضی بغداد نشسته بود که قلم قاضی از دستش به زمین افتاد. بهلول به قاضی گفت: جناب قاضی! کلنگت افتاد آن را از زمین بردار!
قاضی به مسخره گفت: واقعا اینکه می‌گویند بهلول دیوانه است صحیح است، آخر این قلم است نه کلنگ!
بهلول جواب داد: مردک! تو دیوانه هستی که هنوز نمیدانی با احکامی که با این قلم می‌نویسی خانه‌های مردم را خراب می‌کنی، تو بگو این قلم است یا کلنگ؟!”

وجاهت قلم همینقدر ظریف و در عین حال سنگین و مسئولیت‌ آفرین است حالا چه در جایگاه قضاوت باشی و چه در جایگاه وکالت و یا روایت!

۱۷ سال قلم به دست بوده‌ام، بالا و پایین داشته‌ام، خبط و خطا هم یقینا بوده اما دغدغه‌ام در صنفی که کم‌تر ارج و قرب می‌بیند، حفظ شان و جایگاهش بوده‌است.

هیچ‌گاه در قید و بند عناوین نبوده‌ام، معتقدم در رسانه اگر صاحب سبک و برند نباشی و اثرانگشتی برجای نگذاری قطعا عناوینی چون دبیر، سردبیر، سرپرست و مدیرمسئول هیچ کدام توفیری ندارد!

حالا اما منِ روزنامه‌نگار، سردبیری آوای آزاد در سال ششم و شماره ۹۵ را عهده‌دار شده‌ام، نمی دانم چند شماره نام من در همسایگی این عنوان خواهد بود اما می‌دانم این هم‌نشینی برای منِ طاهره زینالی، تعهدآفرین و مسئولیت‌زاست و خون دل خوردن‌ها بیشتر می‌شود.

قطعا در شرایط فعلی که هر روز جریان آزادی اطلاعات در کشور رنگ می‌بازد راه سختی در پیش داریم اما همین ها ما را مصمم می‌کند تا از کورسوی امید غافل نشده و برای پرفروغ‌ شدن رسانه‌ها تلاش کنیم.

می‌دانیم و می‌دانید که احوال جراید و مطبوعات در کشورمان خوب نیست و حتی روزنامه‌های مدعی و پرمخاطب‌اش هم مثل سالیان قبل دیگر به تیراژشان نمی‌نازند. ما هم قطعا مدعی چاپ نشریه با تیراژ هزار در عددی نیستیم اما می‌خواهیم آنچه را که برای ما، از آنچه که برای شما اهمیت دارد و مهم است در قالب یک جریده‌ای حرفه‌ای مکتوب و ماندگار کنیم و آن را در بستر فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به دست کسانی که باید خواست مردم را ببیند و بشنوند؛ برسانیم.

“آوای آزاد” بدور از مجیزه‌گویی، مبالغه، سفسطه و یا سیاه‌نمایی قطعا چراغ‌اش را برای روشن کردن مسیر آگاهی برخواهد افروخت. به سبک و شیوه‌های مختلف رسانه‌ای که به مذاق مخاطبان هم بیاید، صریح نقد خواهیم کرد اما تخریب نه!

هدف‌مان امید‌بخشی و مطالبه‌گری با ارائه‌ی محتوای متفاوت، حرفه‌ای و جذاب است. امید که دوام آوریم و بنویسیم و ببینید و بخوانید…