قصه، قصه یک انسان است که می‌پندارد تا دلتان بخواهد انرژی دارد برای ساختن. در روزگاری که مملکت هر هشت سال یک بار از نو چرخ درشکه را می سازند. اول ذوزنقه، بعد مربع، بعد مثلث. تا به دایره می رسند هشت سال تمام شده و دولت بعد دوباره ذوزنقه، مربع… فردی که در ذهن تشنگان قدرت از بانیان وضع موجود است اما در آغاز هشت سال دولت جدید معمار آبادانی استانی زرخیز شده را باید به فال نیک گرفت. شاید در نظر برخی این ارتش تک‌نفره دچار توهم شده که خیلی خاص است و در جهان لنگه ندارد؛ ایرادی ندارد بالاخره هر آدم بزرگی هم یک‌سری رویای ناکام دارد.
رویای ناکام ارتش تک‌نفره را شاید در این استان از چینش فرماندهان و پیاده نظام توسعه مشاهده کرد. آنجا که او چون متهم است به اینکه» از بانیان وضع موجود» است لذا برای آنکه کمتر دچار حاشیه شود برای جایگاه فرماندهی گردان‌ها به افرادی تن می دهد که توانایی یک سرباز را هم ندارند اما چون از بخت خوب شان روی اسب برنده سرمایه گذاری کرده بودند بنابراین باید پاداش این سرمایه گذاری پرسود و بدون ریسک را دریافت کنند. از فرمانداری گرفته تا معاونت استانداری و حتی معاون فرماندار! ارتش تک‌نفره قصه ما دستش در چینش فرماندهان برای آوردگاهی بزرگ در سرزمینی که با توسعه نیافتگی خو گرفته، خالیست!

گرچه مدتهاست نوشتن در مورد تحولات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی در این استان را بی‌ثمر، پرهزینه، بیهوده رفتن و از خود کاستن می دانم اما موضوع فقط یک فرد نیست، فقط ارتش تک‌نفره و آرزوهای برباد رفته نیست. موضوع مردمی است که رفاه و ترقی حقشان است. کم خون نداده اند برای درخت تناور استقلال این سرزمین.
بنابراین می نویسم، ارتش تک‌نفره ای که فرماندهان و سربازان جان برکف، دلاور و مقتدر نداشته باشد در همان آغاز محکوم به شکست است. او باید برای این مردم هم که شده دست به تابو شکنی زده و در قامت یک فرمانده نترس و شجاع زیر میز سهم خواهان بزند و بجای تن دادن به فرماندهان نالایق که فقط سودای میز و صندلی فرماندهی دارند از نیروهائی کاربلد و شجاع استفاده کند تا در موقع لزوم در برابر تصمیمات غلط احتمالی او نیز بایستند و به او بگویند که لباسی بر تن ندارد! داستان آن کودک و پادشاه برهنه را که مستحضر هستید!
توسعه این سرزمین از افراد چاپلوس و منفعت طلب برای حقوق های مدیریتی فراتر رفته و ارتش تک‌نفره و همه ما در برابر خون‌های ریخته شده به پای این انقلاب و تداوم محرومیت این مردم مسئول هستیم. البته اگر محکمه ای باشد که در آن پاسخگو باشیم که نیست!
با لشکری نالایق، چاپلوس و نبود ثبات اقتصادی در مرکز، ارتش تک‌نفره باید ایثار کند. اینکه تا پاسی از شب پیگیر امور است را باید ستود اما نباید از یاد برد دوران راهبردهای نمایشی، تاکتیک های چهره به چهره با دست و جیب خالی و برنامه های بی‌ثمر گذشته و باید نتیجه را لمس کرد. مردم تشنه مشاهده تغییر در سفره هایشان هستند. سفره ای که هر روز کوچک و کوچکتر می شود.

ارتش تک‌نفره کار سختی در پیش رو دارد. اگر کمی از غرور کاذب خود بکاهد. در انتخاب فرماندهان به منفعت طلبان باج ندهد. از انتقاد آشفته خاطر نشود می توان امیدوار بود که این استان در روزهایی که ارتش تک‌نفره مسئولیت را برعهده دارد خبرهای خوبی از تغییر در شاخص های توسعه بشنود وگرنه صلاح مُلک خویش خسروان دانند چراکه مگر حرفی برای گفتن هم مانده؟ مگر گوشی برای شنیدن هم هست؟ هیچ‌وقت هیچ چیز تا این اندازه روشن نبوده است.
ارتش تک نفره با تجربه استانداری در دو استان پیش از این، امروز دیگر باید خوب بداند که به تنهایی نمی‌توان کاری از پیش برد. باید تیم‌سازی کرد. استفاده از نیروهای ضعیف برای دیده شدن توانایی های ارتش تک نفره، شاید سیاست رسمی عنوان شده از سوی مقام ارشد استانی نیست، اما چینش افراد، نحوه برگزاری جلسات و انتشار اخبار گویای اینست که ارتش تک نفره می‌خواهد به تنهایی دیده شود.
البته آن سو تر از تلویزیون عریض و طویل، غیرقانونی و بد ریخت استانداری، رئیس کل دادگستری نیز دغدغه حل همه مشکلات مردم را دارد. فارغ از اینکه ارتش تک نفره کیست و اصلا چرا باید رفت سراغ چنین بت سازی، مگر با فرمانده‌ای تک و تنها اما مقتدر و فاقد لشکری کاربلد می توان پیروز میدان تورم، بیکاری، توسعه نیافتگی و فقر بود؟

تغییر جهت نمودارهای توسعه یافتگی این استان از پایین به بالا بیش از شعار و بت سازی به تیم سازی متخصص و دلسوز نیاز دارد. افرادی که فارغ از ولع پست و مقام، دغدغه رشد و توسعه داشته باشند، والا وضعیت همین است و با ارتش تک نفره قابل جبران نیست.

وجود نیروهای ضعیف و بدون تجربه باعث لقب گرفتن ارتش تک نفره شده است؛ نیروهای بکار گرفته شده ای که توان بیان نظرات کارشناسی و حتی ابراز مخالفت با نظر مقام عالی استان را ندارند. قطعا بارها در جلسات مختلف به عنوان خبرنگار شاهد آن بوده ام که مدیران از بیان نظر کارشناسی عاجز هستند و مواقعی هم که استاندار نظری خلاف نظر کارشناسی آنها دارد، توانایی برقراری دیالوگ کارشناسی با وی را ندارند و تسلیم می شوند. این ترس مدیران از استاندار را می توان در همین القاب کاسه لیسان جست. جایی که یک فرد را به اندازه ای بالا می برند که هم فرد دچار خودکامگی می شود و هم زیردستان جرات و جسارت صحبت کردن و حتی بیان نظر مخالف با او را ندارند.
تلاشهای شبانه روزی هر دو بزرگوار قابل تقدیر است. این تلاشها چه برای کسب شاخص های توسعه باشد، چه ارتقای رتبه قابل ستایش است. اما از قدیم گفته اند یک دست صدا ندارد. تجربه تلخ توسعه نیافتگی در این دیار ثابت کرده که باید برای رفع کاستی ها یک تیم کامل نیاز است. سیاست تک روی و بی توجهی به توان جمعی شاید برای دیده شدن ژنرال ها مفید باشد اما برای مردم استان هیچ عایدی ندارد.

فارغ از اینکه ارتش تک نفره کیست و اصلا چرا باید رفت سراغ چنین بت سازی، باید از مریدان هر دو بزرگوار پرسید مگر با فرمانده‌ای تک و تنها اما به زعم شما مقتدر و فاقد لشکری کاربلد می‌توان پیروز میدان تورم، بیکاری، توسعه نیافتگی و فقر بود؟

در حوزه اجرایی که بیش از حوزه قضایی دسترسی به آمار و اطلاعات وجود دارد بیانگر آنست که هنوز تلاش ارتش تک نفره طبق همان چشم اندازهای ترسیمی نیز نبوده است. استاندار تلاشی خستگی ناپذیر دارد. صبح تا شب مشغول جلسه و بازدید است. سفرهای شهرستان را منسجم تر از قبل برپا می کند اما همه این رویدادها فقط موجب شده خودش دیده شود تا دستاوردهای کسب شده. خبری از تیم نیست و فقط ارتش تک نفره در میدان نبرد با عقب ماندگی ها تنها و یک تنه ایستاده است.
تغییر جهت نمودارهای توسعه یافتگی این استان از پایین به بالا بیش از شعار و بت سازی به تیم سازی متخصص و دلسوز نیاز دارد. افرادی که فارغ از ولع پست و مقام، دغدغه رشد و توسعه داشته باشند، والا وضعیت همین است و با ارتش تک نفره قابل جبران نیست.