بیشتر جاده‌های آذربایجان‌غربی قابلیت آن را دارند که عنوان جاده مرگ را به خود اختصاص دهند. از مسیر شاهین‌دژ به تکاب گرفته تا مهاباد به بوکان و این اواخر هم ارومیه به سلماس رنگ خون به خود گرفته و هرروز که می‌گذرد بر تعداد کشته‌های تصادفات این محور اضافه می‌شود.

ماه‌هاست که صحنه دلخراش خارج کردن جنازه از زیر خودروهای مچاله شده، دلها را خون می‌کند. تصاویری که هلال احمر آذربایجان‌غربی روزانه آنها را منتشر می‌کند و گویی به یکی از مولفه‌های گزارش عملکرد این نهاد تبدیل شده، به قدری دلخراش و سهمگین است که توان دیدن چندباره آن تصاویر غیرممکن است. اما چرا متولیان امر ککشان هم نمیگزد؟
در این به‌هم‌ریختگی خونین می‌گویند مثلثی با سه ضلع راننده، خودرو و جاده‌ دخیل است. سه ضلعی که استاندارد نبودن جاده‌ها و خودروها با چاشنی بی‌احتیاطی انسانی سال‌هاست پابرجا مانده و همین می‌شود که در یکی دوسال اخیر مرگ‌ومیرهای جاده‌ای از صدر دلایل مرگ‌ومیر ساکنان این استان تکان نخورده و بی‌محابا جان می‌گیرد.
البته بد ماجرا در این است که برای کاهش علل دیگر مرگ و میر ها از جمله بیماری‌های قلبی و عروقی و سرطان حتی بیماری‌هایی که کمتر از حوادث جاده‌ای قربانی می‌گیرند، تبلیغ و آموزش فراوان انجام می‌شود، ولی برای مهار جان‌باختگی و معلولیت درجاده‌ها نه به اندازه‌ای که لازم است.
برای ایمن‌سازی جاده‌ها و حذف نقاط پرحادثه نیز کمترین تصمیمات تا به حال عملی شده و بازهم انسان‌های بی‌احتیاط سوار بر خودروهای بی‌کیفیت، در جاده‌های مملو از نقاط پرحادثه می‌تازند و می‌شوند همان آلینا و احمد دو جوان ناکامی که قصد داشتند زندگی مشترک را رقم بزنند اما جان‌به‌جان آفرین تسلیم کردند.
استاندار آذربایجان غربی معتقد است اولویت دولت حل مشکلات مردم است.اما باید پرسید مسئول این حجم مرگ و میر در جاده‌های استان کیست؟
استانداری که به دنبال تفاهمنامه‌های برون‌مرزی است چگونه از هم‌افزایی بین چند دستگاه ذیربط با موضوع قتلگاه‌هایی بنام جاده‌ها عاجز است؟
براساس اعلام سرهنگ پناهی‌مقدم، رئیس پلیس راه آذربایجان‌غربی به «آوای آزاد» در نیمه نخست سالجاری ۲۷۶ فقره تصادف منجر به فوت در محور‌های ارتباطی استان رخ داده که در این تصادفات بیش از ۳۳۲ تن جان خود را از دست داده‌اند.
مرگ در جاده های پرچالش استان و درون ارابه های پر از اما و اگر آهنی که مرکب نامطمئن مسافران است، آسان شده‌است.خودمان هم نمی‌دانیم چه دارد بر سرمان می‌آید؛ ما هنوز باور نکرده‌ایم که سرطان و سکته در آدم‌کشی و معلول کردن آدم‌ها کجا و حوادث جاده‌ای کجا! و چون بی‌خبریم هنوز از سیل و زلزله می‌ترسیم.
امید به ساماندهی جاده های آذربایجان‌غربی بیهوده است. فقط همین را بدانید که از اول سال قرار است ۲۷ کیلومتر از مسیر رفت و برگشت جاده ارومیه_سلماس با نیوجرسی جدا شود اما تا به امروز فقط ۶ کیلومتر آن جداسازی شده‌است.
بر اساس نظرات کارشناسان این کار هم ‌اقدامی فنی نیست و باید جاده تعریض شود که به گفته سید محسن حمزه‌لو، مدیرکل راه و‌شهرسازی آذربایجان‌غربی تعریض جاده در حیطه وظایف این اداره‌کل نیست و حتی اگر بخواهند ردیف ملی برای آن اخذ کنند حداقل سه سال زمان می‌برد.
حالا که جان مردم هم درگیر پروسه‌های اداری شده و هیچ ضرب‌العجلی کارساز نیست، مردم باید خودشان به خودشان رحم کنند. خوابشان آمد کنار بزنند و استراحت کنند. خود را ملزم به رعایت قوانین بدانند. به سمت چپ انحراف پیدا نکنند. فاصله قانونی با خودروی مقابل را هم رعایت کنند تا بلکه از این قتلگاهها به سلامت بگذرند.